ابن عباس  گفته است  از پیامبر  سئوال کردم  : از  قول خداوند از  آیه مبارکه سوره  واقعه  که می گوید سبقت  گیرندگان  آنها مقرب  درگاه الهی هستند و د ر بهشت  پرنعمت چه کسانی هستند ؟  پیامبر  فرمودند: گفته است بمن جبرئیل  (ع) :  آن علی و شیعیان علی سبقت گیرندگان  به بهشت هستند و نزدیکان به خدا هستند بواسطه کرامتی که برای  آنها می باشد. منبع

منبع

آيه خير البرية

 او همان كسى است كه دروازه ى بزرگ دژ ناعِم را از جا كند و بر روى سر نگه داشت و سپر ساخت؛ با اينكه آن قدر سنگين بود كه مردان زيادى نمى توانستند آن را تكان دهند.

او همان كسى است كه صخره ى بزرگى كه روى آب را گرفته بود و دهها نفر نمى توانستند آن را از جا بركنند از جا كند و از زير آن آب جوشيد.

وى كسى بود كه- هم چنانكه نيرويش بدو كمك مى كرد- هشياريش ياور او بود. يك بار، دستش را به سوى جنگجويى كه به قصد كشتن او آمده بود دراز كرد. از بالاى اسبش بلند نمود و چنان او را محكم به زمين كوبيد كه او را له كرده و به صورت انبوهى از گوشت و خون و استخوانهاى خُرد شده درآورد.

شكّى نيست كه چنين شجاعتى در ميدانهاى جنگ- آنگاه كه شمشير به دست راست داشت- از دلى محكم برخاسته بود. در مقابل خطرات و پيش آمدهاى كوبنده نمى لرزيد؛ هر چند ديو مرگ، نيش هاى خود را نمايان و از پشت سر دلاورى غرق در زره و اسلحه در مقابل او- كه دست خالى و بدون سلاح به ميدان آمده بود- تهديد مى كرد و خود را نشان مى داد.

گوياترين نمونه براى شَجاعت و پُردلى و استواريش همان داستان خوابيدن او در شب هجرت [ [ وه! آن شب چه شب ارجمند و عزيزى در ميان شبهاى زندگيش بود، بلكه بر هر شبى برترى داشت. اين على"ع" است كه در بستر رسول خدا "ص" آرميده و بُرد سبز او را به خود پيچيده است.... بر آن مردم بس ناگوار است كه جوانى با نقشه ى آنها- كه به نتيجه و فتح نزديك بود- بازى كند و صيدشان را بگريزاند پس چرا جان نثارِ حاضر را به جاى جان بدربرده ى مهاجر نگيرند.... محمّد "ص" جمعيّت را شكافت و از حلقه ى محاصره ى دور خانه عبور كرد. على"ع" چشم بر هم نهاده با چشم خيال مى ديد كه محمّد "ص" از محل دور مى شود و موج تلاوتش به او نزديك مى گرديد؛ موجى از يقين و ايمانى بلند با موج تلاوتى كوتاه: وَ جَعَلْنا مِن بينِ أيديهم سدّاً و من خَلفهم سدّاً فأغشَيْناهُم فهم لا يُبصرونَ.

كلام خداوند تحقّق يافت؛ نه چشمى او را ديد و نه گوشى صداى پايش را شنيد. در همان حال كه موج طنين آيات آهسته آهسته به پايان مى رسيد قلب على"ع" مطمئن و روحش در آرامش و سكون مى رفت. آنگاه لبش غرق تبسّمى شد كه از خوشحالى درونش خبر مى داد؛ زيرا محمّد "ص" را مى نگريست كه نجات يافت؛ چشم خدا پائيدش؛ لطف خدا بر سرش سايه افكند؛ دست عنايت خدا نگهش داشت؛ مانند نسيم از ميان دشمن گذشت؛ مكّه را پشت سرگذاشت؛ به طرف شمال، به سوى يثرب....

منبع آنلاین: افضلیت علی علیه السلام نوشته عبدالفتاح عبدالمقصود